100 Χρόνια Δημοτικό Σχολείο Λόφου!

Αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1917 άρχισε η ανέγερση του σχολικού κτηρίου όπου θα στεγαζόταν το Αρρεναγωγείο. Η απόφαση για ανέγερση σχολείου συνδέεται με την αύξηση του σχολικού πληθυσμού. Παρόλο που η ανέγερση του σχολείου άρχισε το 1917 και το 1920 έγινε σχετική δημοσίευση στην εφημερίδα «Ελευθερία», εντούτοις καθυστέρησε η ολοκλήρωσή του λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Την ολοκλήρωση του σχολείου ανέλαβε η εκκλησιαστική επιτροπή. Στο νέο κτήριο στεγάστηκε αρχικά το Αρρεναγωγείο, ενώ αργότερα το Παρθεναγωγείο και έτσι δημιουργήθηκε το Μικτό Δημοτικό Σχολείο Λόφου.

Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει να γίνει μια περιγραφή του σχολικού κτηρίου, που εξακολουθεί να αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα στολίδια της Κοινότητας. Ξεχωρίζει η επιβλητική είσοδος με τους κίονες που είναι φτιαγμένοι από πωρόλιθο, αλλά και η δόμησή του. Ειδικότερα, το κτήριο είναι χτισμένο με την τεχνική που ακολουθήθηκε και κατά την ανέγερση των σπιτιών του χωριού. Χτίστηκε με απελέκητες αλλά και με πελεκητές πέτρες. Οι τελευταίες τοποθετήθηκαν στη βάση και στην κορυφή των τοίχων, λόγου χάρη στις πόρτες και τα παράθυρα. Αρχικά, το σχολικό κτήριο αποτελείτο από το γραφείο του διευθυντή και δυο αίθουσες διδασκαλίας με μεγάλα παράθυρα. Αργότερα, όπως θα δούμε και πιο κάτω, έγινε μια μικρή επέκτασή του.

Πριν την ανέγερση του σχολικού κτηρίου, το Αρρεναγωγείο στεγαζόταν σε ιδιωτικά σπίτια, τα οποία νοίκιαζαν από τη Χωριτική Σχολική Επιτροπή, ενώ, μετά το 1910, σε αίθουσες που άνηκαν στην εκκλησία της Παναγίας και βρισκόντουσαν στον περίβολό της. Κατά το 1885-90, ο δάσκαλος του Αρρεναγωγείου πληρωνόταν με τρόφιμα, όπως ψωμί, κρασί, ξύλα, λάδι και χαλούμια, ενώ αργότερα από το 1926, οι δάσκαλοι έπαιρναν μισθό. Οι δάσκαλοι που υπηρέτησαν στο Αρρεναγωγείο ήταν: Κώστας Κωνσταντινίδης, Νικόλαος Ιωαννίδης, Ζήνων Χριστοδουλίδης και Θρασύβουλος Νεάρχου.

Όσο αφορά στο Παρθεναγωγείο, στοιχεία για την περίοδο από το 1912 έως και το 1937, μπορεί να αντλήσει κανείς από δυο βιβλία, το «Μητρώο» (1912-37) και το «Μαθητολόγιο» (1921-37). Στο Παρθεναγωγείο δίδασκαν μόνο δασκάλες, οι οποίες ήταν κυρίως ανύπαντρες. Οι δασκάλες ήταν απόφοιτες Παρθεναγωγείων ή είχαν πτυχίο νηπιαγωγού (σπούδαζαν στην Αθήνα). Η Χωρητική Σχολική Επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για το διορισμό των δασκάλων, το μισθό αλλά και το ενοίκιο των σπιτιών του χωριού που έμεναν οι δασκάλες. Από τις σημαντικές δασκάλες που υπηρέτησαν στο Παρθεναγωγείο και ξεχώρισαν ήταν: Μαρία Α. Γεωργιάδη και Στάσα Κυπριανού.

Η λειτουργία του Μικτού Σχολείου, όπως προαναφέρθηκε, άρχισε το 1937 και τερματίστηκε το 1973, οπόταν και οι μαθητές άρχισαν να λιγοστεύουν. Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σχολείου, οι μαθητές όλο και αυξανόντουσαν. Γι’ αυτό το 1938, προστέθηκε στο σχολικό κτήριο τρίτη αίθουσα διδασκαλίας. Το 1937-38, διορίστηκαν δυο δάσκαλοι, ο Νικόλαος Ιωαννίδης και ο Στυλιανός Παπακλεοβούλου αλλά και η δασκάλα Στάσα Κυπριανού.

Το 1945, το Δημοτικό Σχολείο Λόφου μετονομάστηκε σε Δημοτικό Σχολείο Ύψωνα- Λόφου, μια και στο σχολείο φοιτούσαν μαθητές και από τα δυο χωριά. Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι μαθητές μετακινούνταν συνεχώς, επειδή άλλαζαν οι γεωργικές εργασίες της οικογένειάς τους. Το 1960, πολλοί Λοφίτες μετοίκησαν στον Ύψωνα ή στην πόλη της Λεμεσού, με αποτέλεσμα ο αριθμός των μαθητών να μειωθεί σημαντικά. Το 1973, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, το σχολείο σταμάτησε τη λειτουργία του, αφού αποφοίτησαν οι τελευταίοι μαθητές. Από τότε, το σχολείο παραμένει κλειστό και μελαγχολικό.
Σήμερα με την εκλογή του νέου κοινοτικού συμβουλίου που κατά την πλειοψηφία είναι όλοι νεαροί σε ηλικία και με υπερβολική αγάπη για την κοινότητα τους δεν θα μας είναι διόλου παράξενο αν κάποια στιγμή στο εγγυής μέλλον ξανά δούμε το σχολείο να επαναλειτουργεί.  Το σχολείο αυτή την στιγμή είναι κέντρο ερευνών.