ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΟΝΙΑΤΗ: Πριν 37 χρόνια!

Ήταν Παρασκευή και 13,  Μάρτιος 1981, όταν ένα σχολικό λεωφορείο επέστρεφε από εκπαιδευτική εκδρομή.
Η χαρά της εκδρομής έγινε θρήνος τη μοιραία εκείνη μέρα που "βάφτηκε με το αίμα" των τριών μαθητριών του 9ου Γυμνασίου Λεμεσού. Μέσα σε δευτερόλεπτα το πολύβουο από τις μαθητικές φωνές λεωφορείο μετατράπηκε σε τάφο, όπου βασίλευε η απόλυτη σιγή.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ανέμελη σχολική εκδρομή θα κατέληγε σε μία από τις πιο φρικτές τραγωδίες.

Πέρασαν 37 ολόκληρα χρόνια από την τραγωδία που πάγωσε και βύθισε το παγκύπριο στο πένθος.

Το σχολικό λεωφορείο επέστρεφε από εκπαιδευτική εκδρομή στο Τρόοδος. Κοντά στις Πλάτρες και πιο συγκεκριμένα κοντά στον οικισμό «Μόντε Μονιάτη», το λεωφορείο ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύτητα και ο οδηγός πανικοβλημένος προσπαθούσε να ελέγξει την κατάσταση. 

Το λεωφορείο συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο που οδηγούσαν Βρετανοί, πάνω στη μεγάλη στροφή «θανάτου» στον Μονιάτη, ενώ στην συνέχεια έκανε βουτιά σε γκρεμό και τελικά σφηνώθηκε σε μία δεξαμενή νερού ύψους 20 μέτρων. Μαθητές και καθηγητές, άρχισαν να πνίγονται.

Δυστυχώς από το φοβερό δυστύχημα δεν πρόλαβαν όλοι οι μαθητές να σωθούν. Είκοσι λεπτά μετά τη σύγκρουση, ανέσυραν από το λεωφορείο τρεις μαθήτριες οι οποίες είχαν χάσει τη ζωή τους από πνιγμό.

Τα τραγικά γεγονότα, θυμήθηκε με αφορμή την ‘μαύρη’ επέτειο του δυστυχήματος, μια εκ των μαθητριών που βρίσκονταν εντός του λεωφορείου και μια εκ των συγγενών μαθητριών που επέβαιναν στα άλλα λεωφορεία.

Σε ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook την Τρίτη (13/3), αναφέρθηκε στην ημέρα του δυστυχήματος αναφέροντας, ‘Πριν 37 χρόνια σαν μαθήτριες ξεκινήσαμε ανέμελα μια σχολική εκδρομή χωρίς να γνωρίζουμε ότι ο χάρος μας έστησε καρτέρι. Ζήλεψε την ευτυχία μας και μας έριξε στην δεξαμενή στον Μονιάτης περνώντας μαζί του τρία υπέροχα κορίτσια την Αναστασία, την Κατερίνα και την. . Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχουλες τους. δεν σας ξεχνάμε ποτε’.

Η Μ....θυμάται και μας εξομολογείτε:
"Ήταν 2 το απόγευμα. Ήμουν στην Τρίτη τάξη δημοτικού και αν θυμάμαι καλά εκείνη την μέρα είχα απογευματινό μάθημα. Το 1981 πηγαίναμε σχολείο μια εβδομάδα πρωί και μια απόγευμα εναλλάξ ο Α'κύκλος με τον Β' κύκλο. Ήρθε η μητέρα μου με την θεία μου και με πήραν από το σχολείο άρον άρον και μέσα στον πανικό.
Η Έλενα μας (ξαδέλφη μου) ήταν μαθήτρια του 9ου Γυμνασίου Λεμεσού και εκείνη την μέρα πήγαν εκπαιδευτική εκδρομή στο Τρόοδος.
Στο ραδιόφωνο είχε ανακοινωθεί ότι κατά την επιστροφή των μαθητών ένα από τα λεωφορεία,
κοντά στον Μονιάτη, κάτω από άγνωστες συνθήκες έκανε βουτιά σε γκρεμό με αποτέλεσμα να σφηνωθεί σε μία δεξαμενή νερού.
Δεν ξέραμε ούτε πιο τμήμα ήταν μέσα ούτε αν υπήρχαν τραυματίες. Όλοι οι γονείς έτρεχαν πανικοβλημένοι στο σχολείο για να μάθουν τι έγινε, να δουν και να περιμένουν τα υπόλοιπα λεωφορεία που επέστρεφαν.
Δεν θα ξεχάσω την αγωνία στα μάτια όλων όσο περνούσε η ώρα και δεν είχαμε κανένα νεότερο. Ξαφνικά ενώ είμασταν όλοι στην βεράντα του σπιτιού της θείας μου την είδαμε να έρχεται σκυθρωπή και φοβισμένη απ την γωνία.
Τα συναισθήματα αναίμικτα, γέλιο και δάκρυα μαζί. Το δικό μας το κορίτσι ήταν καλά. Δυστυχώς όμως για 3 νεαρά κορίτσια κόπηκε το νήμα της ζωής."